سی سال از مرگ هایده گذشت؛ صدایی ممنوعه برای رژیم ایران و ماندگار برای ایرانیان
سی سال از مرگ «هایده»، خواننده فقید ایرانی، که به عقیده بسیاری یکی از ستاره‌های بی تکرار هنر و موسیقی ایران محسوب می‌شود و از ارزش و جایگاه ویژه‌ای در میان ایرانیان برخوردار است، می‌گذرد.
او که فعالیت حرفه‌ای خود را ده سال پیش از انقلاب اسلامی در ایران آغاز کرده بود، در شهریور ماه سال ۱۳۵۷، چند ماه قبل از روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی، از ایران خارج شد و به لندن رفت، و پس از انقلاب نیز به دلیل محدودیت‌های برقرار شده از سوی جمهوری اسلامی، به ویژه ممنوعیت آوازخوانی زنان، به آمریکا مهاجرت کرد و در نهایت ساکن شهر لس آنجلس شد.
او در طول سال‌های زندگی در غربت نیز با تعدادی از ترانه سرایان و آهنگسازان نامدار ایرانی همکاری داشت و آثار جاودانه و ماندگاری در موسیقی ایران خلق کرد.
آثار او عمدتا غمگین و یا عاشقانه هستند اما ترانه‌هایی مانند «روزای روشن» از اردلان سرفراز نیز اجرا کرده که به بیان وضعیت جامعه ایران می‌پردازد و همپای آثار عاشقانه او مورد استقبال قرار گرفت.
خانم هایده (با نام شناسنامه‌ای معصومه دده بالا) در تاریخ ۳۰ دی ۱۳۶۸ در سن ۴۷ سالگی در سانفرانسیکو درگذشت و پیکرش را در آرامگاه وستوود در لس آنجلس به خاک سپردند.
در روزهای اخیر برخی از کاربران ایرانی در شبکه های اجتماعی ضمن بزرگداشت یاد و خاطره هایده، از او به عنوان نخستین هنرمند ایرانی یاد کردند که در بلوار مشاهیر هالیوود صاحب ستاره شد. اما این ادعایی نادرست است.
شورای شهر لس آنجلس، با تلاش و کوشش گروهی از ایرانیان و دوستداران هایده، ماه آوریل سال گذشته میلادی این هنرمند را به عنوان بخشی از هویت ومیراث ایرانیان و شهر لس آنجلس به رسمیت شناخت.
